Viscerale osteopathie, ofwel de behandeling van organen
Een osteopaat behandelt niet alleen botten, gewrichten en spieren, maar ook organen!
De organen zijn sterk verbonden met het bewegingsapparaat van het lichaam door middel van zenuwen en 'fascia'.
De bezenuwing van de buikinhoud gebeurt door het autonome zenuwstelsel. De zenuwbanen voor ieder orgaan treden uit specifieke nek- en ruggewervels.
'Fascia' zijn bindweefselstructuren die rond de organen zitten en hechten aan op spieren en botten. Onze organen zweven dus niet zomaar rond in onze buikholte. Daarom kan een verstoorde beweging van een orgaan een storende invloed hebben op de functie van een spier of gewricht, en ook omgekeerd.
Voorbeelden hiervan zijn vb. dat de bewegingen van het diafragma (de ademhaling) de mobiliteit en werking van de lever beïnvloedt, en een verstoorde werking van de nieren kan zorgen voor een opbolling van de lendenwervels.
Organen kunnen binnen het lichaam bewegen onder invloed van o.a. de ademhaling, maar hebben ook een eigen beweging, de 'motiliteit'. Met listeningtechnieken voelt de osteopaat naar de frequentie, uitslag en symmetrie van deze actieve wieging van het orgaan. Aan de hand hiervan, en rekening houdend met de andere symptomen van de klacht, kan de osteopaat de oorzaak van het probleem vinden en behandelen.
